De schoonheid van een geschenk zit in de passie waarmee het gemaakt is en de liefde waarmee het gemaakt wordt.

Jaren ben ik zelf mijn passie en creativiteit kwijt geweest door de dagelijkse druk om iets te moeten maken van het leven. 

Als kind kon ik mezelf uren bezig houden met het maken van kledij uit toiletpapier voor mijn poppen, met schilderen en tekenen, met het schrijven van gedichten, het boetseren van klei. Dit waren momenten van intens geluk, momenten waarop ik echt het gevoel had mezelf te kunnen zijn. Hierin werd ik ook door mijn ouders bekrachtigd, ze kwamen kijken naar mijn "mooie" kunstwerkten en stimuleerde mijn creativiteit. Ik herinner me ook nog de momenten dat ik als zeer klein meisje op het aanrecht zat op momenten dat mijn moeder aardappelen was aan het schillen en ik het zo fijn vond om dan met mijn handjes in het water te zitten, of met mijn papa mee in de potten te roeren wanneer hij weer een bakidee had. Momenten die ik koester, die ik even (in mijn tienerjaren) kwijt was, maar nu eens te meer koester. 

Met ouder te worden, tiener te worden, voelde het aan alsof die creativiteit geen plaats meer mocht hebben in het opgroeien en heb ik dit sterk verdrongen. 

Het is pas wanneer ik ben beginnen werken in leefgroepen, met kinderen en jongeren, dat ik voelde dat ik dit deel van mezelf heel erg heb gemist. 

Nu probeer ik regelmatiger een momentje voor mezelf in te lassen om creatief aan de slag te gaan en op zoek te gaan naar een emotionele uiting van mijn gevoelens en het creëren van kleine geschenken en gerechten voor de mensen die ik graag zie. 

En nu wil ik dit ook met jou delen en hopen dat het jullie inspireerd om ook samen met je kind mooie herinneringen te creëren, of het nu tijdens het koken is of tijdens het knutselen, elke connectie - samen spelen - samen creëren, is een herinnering in het geheugen van je kind dat nooit vergeten zal worden en je kind stimuleren.